Vrijwilligerswerk  bij Sterrenwezen in Sonnenborgh; zeer leerzame omgeving en een zegen dat er mocht zijn omdat je daar opgeborgen bent, voelt. Je komt daar binnen in een wereld, nee, je maakt entry in Universum, waar je geen eind weet te vinden waar de grenzen mogelijkheden kunnen zijn. Kennis mocht nemen van iedere 'schrikbarend' feitjes. En zulke kennis baart ook zo je 'bezorgdheid' over de mensheid op aarde. Mensheid kent het jaren tal van 70,000.  Onze universum, hoeveel nullen..?  Dat we onderweg zijn naar de rest van de getalen, voordat we, de planeet aarde, ingeslokt wordt door de zon. Je ontkomt er niet aan deze gedachten, dat de aarde intree zal maken 'Into the Sun' en dan.. hoe zien de  mensen eruit...? Eens uitte je aan de collega's die hun leven gewijd is aan deze UniversumeKennis. .."oh.. ik denk, tegen die tijd dat we uitgestorven zijn". Toch nog wel een schrikbarend regeltje, maar kan niet ontkennen dat een opluchting gaf. Dat we niet behoeven te fantaseren van dat lijdt.. is een waardevolle kennisneming. We leven in de poel van onze denkvermogen. Samenleving is dan afhankelijk van deze poeltjes.